Το τρενάκι της ευθανασίας, η ταινία που διαρκεί 87 ώρες, το τέρας του Πάπα Λικ και όσα μπορεί να βρει κανείς στη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια.



Οι παρακάτω περιπτώσεις, εμφανίζονται σε σελίδες της Wikipedia και αναφέρονται σε ιδιαίτερα, απίθανα, ανατριχιαστικά γεγονότα που αναμφίβολα προκαλούν αίσθηση. Εξάλλου, μέσω της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας ελεύθερου περιεχομένου, όπως είναι η Wikipedia, ο χρήστης μπορεί να βρει σχεδόν, τα πάντα καθώς «Καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο κάνουν δεκάδες χιλιάδες αλλαγές και δημιουργούν χιλιάδες νέα λήμματα…», όπως αναφέρεται στην σελίδα της Wikipedia για την… Wikipedia.

Ανάμεσα στα 4.582.670 λήμματα στα Αγγλικά (στην ελληνική έκδοση υπάρχουν 110.728 λήμματα), θα βρείτε και τα παρακάτω δέκα, τα οποία αφορούν σε αστικούς θρύλους, ανεξιχνίαστες υποθέσεις δολοφονιών, serial killers, ιστορίες με πτώματα και για μια κινηματογραφική ταινία διάρκειας τριών ημερών.

Παρά το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι η Wikipedia δεν είναι μια αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης, διότι ο καθένας μπορεί να γράψει σε αυτή, είναι γεγονός ότι όλοι στρεφόμαστε εκεί για να αντλήσουμε πληροφορίες για τα πράγματα που μας ενδιαφέρουν. Αλλά πέρα από αυτά τα οφέλη της, υπάρχουν ορισμένα τμήματά της που μας ανατριχιάζουν!

Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν ανησυχούμε για το αν αυτό που διαβάζουμε είναι αλήθεια (αν και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι καλύτερα να μην είναι) επειδή αυτές οι σελίδες είναι αρκετά τρομακτικές ή ανησυχητικές ή και τα δύο.

Ο θάνατος του Abraham de Moivre

O Abraham de Moivre ήταν Γάλλος μαθηματικός που έζησε τον 18ο αιώνα και έγινε διάσημος, μεταξύ άλλων, για τον τύπο Moivre (συνδέει τους μιγαδικούς αριθμούς και την τριγωνομετρία). Η ιστορία του θανάτου του, θυμίζει μάλλον μυθιστόρημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε! Διαβάζουμε σχετικά: «Πέθανε φτωχός και προέβλεψε με ακρίβεια την ημερομηνία του θανάτου του: ανακάλυψε ότι κοιμόταν 15 λεπτά πιο πολύ κάθε νύχτα και με αυτήν την αριθμητική πρόοδο, υπολόγισε ότι θα πέθαινε την ημέρα που θα κοιμόταν επί 24 ώρες, αν και πολλοί αναφέρονται στο γεγονός αυτό ως ανέκδοτο της εποχής».

O θρύλος του «Bunny Man»


Έχετε ακούσετε για τον «άνθρωπο λαγό», τον περίφημο «Bunny Man»; Πρόκειται για έναν αστικό μύθο με προέλευση από την κομητεία Fairfax στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ο μάλλον ανατριχιαστικός αυτός θρύλος, αφορά σε έναν άντρα που φορά ένα γούνινο κοστούμι κούνελου και επιτίθεται στους περαστικούς με τσεκούρι. Λέγεται, ότι τα φρικτά περιστατικά λαμβάνουν χώρα σε αερογέφυρα στο Κόλτσεστερ στην περιοχή Κλίφτον στην Βιρτζίνια. Η γέφυρα, είναι γνωστή και ως «Bunny Man Bridge».

Το «Τέρας του Πάπα Λικ»


Ένας ακόμη αστικός μύθος που κυκλοφορεί στο Νόρφολκ του Κεντάκι των ΗΠΑ, αφορά σε ένα εφιαλτικό τέρας με τις περισσότερες αναφορές να κάνουν λόγο ως μια κατσίκα με χλωμό δέρμα, κέρατα κριαριού και ανθρωπόμορφο κεφάλι. Είναι το «Τέρας του Πάπα Λικ» («The Pope Lick Monster») του οποίου το όνομα λήφθηκε από την τοποθεσία Pope Lick Creek στην περιοχή Fisherville, εκεί όπου βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός στον οποίο λέγεται ότι κατοικεί.

Οι ιστορίες φυσικά ποικίλουν αναφορικά με τον τρόπο που το πλάσμα αυτό επιτίθεται στα θύματά του. Μερικοί λένε ότι το τέρας τα υπνωτίζει και τα παρασύρει πάνω στο τρίποδο όπου και τα δολοφονεί, πριν την άφιξη του τρένου. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι επιτίθεται με ένα αιματοβαμμένο τσεκούρι.Όπως γίνεται με τους περισσότερους μύθους, η προέλευσή του διαφέρει ανάλογα με το ποιος τη διηγείται. Άλλοι είναι πεπεισμένοι ότι το τέρας δραπέτευσε από κάποιο τσίρκο και άλλοι πως προέκυψε από την ένωση ανθρώπου και κατσίκας.

Ο δολοφόνος με το τσεκούρι


Η Νέα Ορλεάνη είναι γνωστό ότι κουβαλά τη γοητεία της τζαζ μουσικής, αλλά φαίνεται ότι υπήρχε ένας serial killer που χάριζε τη ζωή μόνο σε εκείνους που έπαιζαν τζαζ στο σπίτι τους! Ο Axeman of New Orleans, ο δολοφόνος με το τσεκούρι της Νέας Ορλεάνης, φέρεται ότι έσπειρε τον τρόμο και τον πανικό στους κατοίκους της πόλης, την περίοδο 1918-1919. Σύμφωνα με τις αναφορές, η πλειοψηφία των θυμάτων του κατά συρροή δολοφόνου, ήταν κυρίως γυναίκες, ιταλο-αμερικανικής καταγωγής ενώ τη χάριζε σε όσους αγαπούσαν τη τζαζ μουσική.

Ωστόσο, σύγχρονες έρευνες, αμφισβητούν την ύπαρξη του Axeman. Πάρα ταύτα, το 1919 ο τοπικός μουσικός Joseph John Davilla συνέθεσε το τραγούδι «The Mysterious Axman's Jazz (Don't Scare Me Papa)» το οποίο μάλλον βοήθησε στη συντήρηση της ιστορίας. Στο εξώφυλλο, φαίνεται μια οικογένεια να παίζει, τρομοκρατημένη, τζαζ υπό το φόβο του δολοφόνου.

Έξι ανεξιχνίαστες δολοφονίες

Το βράδυ της 31ης Μαρτίου, 1922, τα έξι μέλη της οικογένειας Gruber δολοφονήθηκαν με ένα γεωργικό εργαλείο (αξίνα) στο Hinterkaifeck, ένα μικρό αγρόκτημα που βρίσκεται μεταξύ των πόλεων Inglostadt και Schrobenhausen στη Βαυαρία, στη Γερμανία. Το ανατριχιαστικό του θέματος είναι ότι η πολλαπλή δολοφονία παραμένει άλυτη μέχρι σήμερα. Ο Andreas Gruber, η γυναίκα του, η χήρα κόρη τους, τα δύο παιδιά της και η οικιακή βοηθός δολοφονήθηκαν εκείνο το βράδυ. Το μικρότερο παιδί φημολογείται ότι ήταν γιος του Andreas και της κόρης του, οι οποίοι φέρονται ότι είχαν αιμομικτική σχέση.

Μια αδίστακτη serial killer


Η Belle Sorenson Gunness, ήταν μια από τις πιο τρομακτικές και ψυχωτικές γυναίκες από τη Νορβηγία, η οποία μετανάστευσε στις ΗΠΑ προς αναζήτηση πλούτου. Μέχρι και η όψη της προκαλούσε ρίγος: με ύψος πάνω από 1.83μ. και 91 κιλά ήταν μια γυναίκα που δύσκολα περνούσε απαρατήρητη. Εντούτοις, η Belle, που γεννήθηκε το 1859, δεν έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για την εξωτερική της όψη ίσως γιατί δεν είχε… χρόνο μιας και αφαιρούσε τη μια ζωή μετά την άλλη.

Η Belle, το χρονικό διάστημα από το 1884 έως το 1908, φέρεται ότι δολοφόνησε από 25 μέχρι 40 ανθρώπους πριν χαθούν για πάντα τα ίχνη της. Η αδίστακτη γυναίκα, δολοφόνησε τους συζύγους της, τα παιδιά της και τους εραστές της προκειμένου, μεταξύ άλλων, να καρπωθεί τα χρήματα από τις ασφάλειες ζωής. Η ίδια κατάφερνε και έπειθε τους αστυνομικούς για την αθωότητά της ενώ όταν ανακάλυψαν τα πτώματα των θυμάτων της που είχε θάψει στη φάρμα της, ήταν ήδη αργά μιας και εξαφανίστηκε χωρίς να καταφέρουν να την πιάσουν ποτέ.

Η ταινία που διαρκεί 87 ώρες


Η ταινία «The Cure for Insomnia» είναι μια ταινία που σκηνοθέτησε ο John Henry Timmis IV και σύμφωνα με το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια ταινία τη χρονιά που κυκλοφόρησε, το 1987. Αν και η ταινία δεν έχει πλοκή, ωστόσο διαρκεί 87 ώρες (3 ημέρες και 15 ώρες) και απλά αυτό που βλέπει ο θεατής είναι τον καλλιτέχνη L.D. Groban να διαβάζει το 4.080 σελίδων ποίημά του, το «A Cure for Insomnia».

Το μάλλον κουραστικό θέαμα, διανθίζεται αραιά και που, με αποσπάσματα από ερωτικές ταινίες και συναυλίες χέβι μέταλ. Η ταινία έκανε την παρθενική της προβολή στο The School of the Art Institute στο Σικάγο, από τις 31 Ιανουαρίου μέχρι της 3 Φεβρουαρίου 1987. Δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD.

Το «Τρενάκι της ευθανασίας»


Πρόκειται για μια ιδέα του Λιθουανού Julijonas Urbonas ο οποίος σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα τρενάκι που αρχικά οι επιβάτες θα ενθουσιάζονται αλλά στο τέλος θα πεθαίνουν! Είναι μια θεωρητική μηχανή η οποία αποσκοπεί στο να παίρνει τη ζωή κάποιου με κομψότητα και ευφορία, σύμφωνα με τον δημιουργό της. Πρώτα ο επιβάτης θα βιώνει έντονα συναισθήματα και μοναδικές εμπειρίες και στη συνέχεια θα χάνει τις αισθήσεις του και θα πεθάνει από έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο.

«Χάρη στο πάντρεμα της προηγμένης διεπιστημονικής έρευνας στη διαστημική ιατρική, τη μηχανολογία, και τις υλικές τεχνολογίες καθώς επίσης και τη βαρύτητα, το μοιραίο ταξίδι γίνεται ευχάριστο, κομψό και αποκτά νόημα», λέει ο εμπνευστής του μοναδικού αυτού τρένου. Ο Urbonas, σχεδίασε το τρενάκι του το 2010 ενώ κατά το παρελθόν είχε ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική σε πάρκα ψυχαγωγίας.

Ήταν νεκρή 3 χρόνια μέσα στο διαμέρισμά της


Η κοινή γνώμη της Βρετανίας διάβασε με δέος στους τίτλους των εφημερίδων (και των λοιπών μέσων), της 25ης Ιανουαρίου 2006 ότι μια γυναίκα είχε βρεθεί νεκρή στο διαμέρισμά της τρία χρόνια μετά το θάνατό της. Η Joyce Vincent είχε αφήσει την τελευταία της πνοή το 2003 σε ηλικία μόλις 38 ετών, μέσα στο διαμέρισμά της, στη συνοικία Wood Green στο Λονδίνο. Οι αστυνομικοί που έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της, βρήκαν το πτώμα της σε προχωρημένη σήψη, πάνω στην πολυθρόνα ενώ η τηλεόραση ήταν ακόμα ανοιχτή.

Λίγο πριν πεθάνει, η Joyce είχε φροντίσει να κόψει κάθε επαφή από συγγενείς, συναδέλφους, φίλους και γνωστούς. Το 2001 παραιτήθηκε από τη δουλειά της και κατέφυγε σε καταφύγιο για θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Εικάζεται, ότι ήθελε να εξαφανιστεί από τους πάντες, εξαιτίας της ντροπής που ένιωθε ως θύμα. Τα τρία χρόνια που ήταν νεκρή, δεν την αναζήτησε κανείς…

Το μυστήριο του Whitehall


Λονδίνο, 1888. Μια κρύα νύχτα του Οκτώβρη, ένας εργάτης βρίσκει, κατά τη διάρκεια εργασιών στα νέα αρχηγεία της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, ένα κουτί όπου μέσα κάποιος έχει βάλει ένα ακρωτηριασμένο ανθρώπινο σώμα. Τα εναπομείναντα μέρη του πτώματος, το θύμα ήταν γυναίκα, βρέθηκαν σε τρία διαφορετικά σημεία στο κέντρο της πόλης. Το μυστήριο, που είναι γνωστό ως Whitehall Mystery, παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα.


Πηγή: newsbeast.gr