Συνταράσσει με τη μαρτυρία του ο 23χρονος φοιτητής από τη Λάρισα, Λευτέρης Κλήμης, ο οποίος πριν από ένα περίπου χρόνο είχε γίνει μάρτυρας και θύμα,



αφού είδε τους δύο φίλους του να σωριάζονται από αναθυμιάσεις που προέρχονταν από μαγκάλι και μετά από λίγο έπεσε με τη σειρά του αναίσθητος και, παρά τις ελάχιστες πιθανότητες ζωής που του έδιναν οι γιατροί, τα κατάφερε και σήμερα εξομολογείται το περιστατικό που τον σημάδεψε.Ο νεαρός φοιτητής ήταν ένα από τα πρώτα θύματα των αναθυμιάσεων που ξέσπασαν μια πολύ κρύα νύχτα του περασμένου Φλεβάρη και είδε μπροστά στα μάτια του να πεθαίνουν δύο φίλοι του από ένα μαγκάλι που τους ζέσταινε. Η περίπτωση των πέντε φοιτητών που προσπαθούσαν να ζεσταθούν με μια αυτοσχέδια ψησταριά συγκλόνισε τη χώρα κι έφερε στην επιφάνεια τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.
Ο 23χρονος Λευτέρης Κλήμης σύμφωνα με τις ιατρικές γνωματεύσεις των γιατρών τις πρώτες μέρες μετά τη διακομιδή του στο νοσοκομείο ήταν απαισιόδοξοι ως προς το αν θα τα καταφέρει να ζήσει. Έμεινε 33 μέρες στην εντατική, την 22η μέρα ξύπνησε από κώμα και νοσηλεύθηκε σε κέντρο αποκατάστασης επί οκταμήνου. Η περίπτωσή του καταγράφεται στα ιατρικά χρονικά ως ένα θαύμα, αφού είχε ανεπάρκεια οργάνων, ο εγκέφαλός του είχε υποστεί ανεπανόρθωτες
βλάβες, εθεωρείτο τετραπληγικός, κι όμως έζησε, σηκώθηκε στα πόδια του και σήμερα είναι υγιέστατος.
«Τα παιδιά είχαν βάλει την ψησταριά από νωρίς, έτρωγαν και έπιναν. Έβαλαν την ψησταριά μέσα για να ζεστάνουν τον χώρο καθώς δεν είχαν λεφτά για πετρέλαιο. Εγώ πήγα αργά, κάθισα στον καναπέ και άρχισα να παίζω στον υπολογιστή», λέει ο Λευτέρης, τελειόφοιτος Λογιστικής στα ΤΕΙ Λάρισας, στο Εθνος της Κυριακής.
Ξαναζεί τον εφιάλτη... Ξανά και ξανά
Η νύχτα που έζησε μόνο ως εφιάλτης περιγράφεται: «Κάποια στιγμή ένιωσα δυσφορία και σαν να μην μπορώ να αναπνεύσω. Ο Σάββας, που έφυγε από τη ζωή, με είδε και σηκώθηκε να με ρωτήσει τι έχω, πριν προλάβει σωριάστηκε στο πάτωμα. Είδα και τους άλλους να πέφτουν, ενώ εγώ έμεινα να κοιτάζω το ταβάνι, μην μπορώντας να αναπνεύσω κι ενώ είχα παραλύσει. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, το τηλέφωνο ήταν δίπλα μου και δεν μπορούσα να το πιάσω. Είχα πάθει παράλυση...
Πόνεσα πολύ όταν έμαθα ότι έχασα τα δύο φιλαράκια και ιδιαίτερα τον Σάββα από τα Χανιά με τον οποίο είμαστε μαζί από το πρώτο εξάμηνο. Το έμαθα εντελώς τυχαία από νοσηλευόμενη στο "Κέντρο Αποκατάστασης Animus"... Πονάω ακόμη. Αυτό που έγινε είναι ανεξίτηλο μέσα μου».
Οι γονείς του Λευτέρη, Αντώνης και Ελένη δεν έλειψαν λεπτό από το πλευρό του γιου τους που έδωσε μάχη για τη ζωή. «Ο Λευτέρης βγήκε από την περιπέτειά του τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σε καμία στιγμή δεν χάσαμε την πίστη μας ότι το παιδί μας θα επανέλθει και θα βγει αλώβητο από αυτή τη δοκιμασία. Η γυναίκα μου μάλιστα τον έβλεπε όρθιο, ακόμη κι όταν ήταν στο κρεβάτι σε κώμα. Δεν δέχθηκε ποτέ ότι ο γιος μας δεν θα στέκεται υγιής στα πόδια του, και αυτή η δύναμη της θέλησης μας κράτησε ζωντανούς. Είναι θαύμα ότι υπάρχει και ευχαριστούμε θεό και ανθρώπους γι' αυτό. Ο διευθυντής της σχολής Ηλίας Σαντουρίδης, ο διοικητής του Νοσοκομείου Κώστας Καραμπάτσος και ο διευθυντής της ΜΕΘ, Απόστολος Κομνός, ήταν κάθε μέρα δίπλα μας», λέει ο Αντώνης Κλήμης



Πηγή: aniwthoi.net