Κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, ζούν σαν πρωτόγονοι μέσα στις σπηλιές που σχηματίζονται στο λόφο του Φιλοπάππου, δεκάδες άστεγοι.



Ιστορία, αρχαία μνημεία, ποντίκια και σύγχρονοι άνθρωποι των σπηλαίων γίνονται ένα και κάθε σπηλιά κρύβει μια πονεμένη ιστορία που θα μπορούσε να εμπνεύσει και τον πλέον ταλαντούχο σεναριογράφο.

της ΦΑΙΔΡΑΣ ΜΑΥΡΟΓΙΩΡΓΗ,

Ο λόφος του Φιλοπάππου που βρίσκεται απέναντι από την Ακρόπολη «φιλοξενεί» στα «σπλάχνα» του άστεγους. Άλλοι άνεργοι και άλλοι απόκληροι της κοινωνίας έχουν βρει καταφύγιο στον λόφο Μουσών. Με την πρώτη ματιά δεν τους εντοπίζεις εύκολα αλλά αν γίνεις λίγο πιο παρατηρητικός θα εντοπίσεις τα αυτοσχέδια σπίτια τους τα οποία φυλάσσονται από σκυλιά. «Όλοι οι άστεγοι εδώ έχουν σκυλιά πρωτίστως για συντροφιά αλλά παράλληλα για να τους φυλάνε τα πράγματα όταν αυτοί λείπουν» λέει ο Κώστας, ο οποίος είναι φύλακας στο θέατρο της Δώρας Στράτου που βρίσκεται κάτω από τις σπηλιές.
Καθώς προχωράμε βρίσκουμε τον Βασίλη. Έναν 40χρονο ο οποίος πρόσφατα βρήκε το νέο του καταφύγιο στην περιοχή. «Είναι ήσυχα, βρίσκω την ηρεμία μου εδώ» λέει και το βλέμμα του χάνεται ενώ τα μάτια του υγραίνουν: «Δεν έχω οικογένεια. Είμαι άνεργος. Κατάγομαι από την Πελοπόννησο. Όταν ήρθα στην Αθήνα, είχα μερικούς φίλους. Τώρα έχω απομείνει μόνος» λέει και ξεκινάει για το μεσημεριανό συσσίτιο.
Το ρολόι δείχνει 12 το μεσημέρι και έξω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου έχει ήδη σχηματιστεί ουρά από απόρους.
Το φαγητό της ημέρας είναι κοκκινιστό κρέας με μανέστρα. Εκεί συναντάμε την Τέτα. Πρώην αριστοκράτισσα που εδώ και 6 μήνες είναι κομμένο το ρεύμα σπίτι της.
«Σπούδασα ναυτιλιακά στο Λονδίνο και έκανα μεταπτυχιακό στην Ουάσιγκτον. Έβγαζα αρκετά λεφτά στην ζωή μου αλλά τα έχασα στο χρηματιστήριο και στους γιατρούς. Έχω καρκίνο στους πνεύμονες» λέει με τρεμάμενη φωνή ωστόσο αρνείται να κόψει το τσιγάρο. Όπως μας εξομολογήθηκε όταν απευθύνθηκε στα ανίψια της για βοήθεια της ζήτησαν ως αντάλλαγμα για να την φιλοξενήσουν να τους γράψει το σπίτι της. Χαρακτηριστικά μας είπε:
«Καμία δημοσιογραφική πέννα δεν μπορεί να περιγράψει την κατάσταση που ζούμε. Αυτή η ζωή δεν μου αξίζει. Δεν την θέλω όλη πίσω αλλά έστω την μισή».

Ξαναγυρίσαμε στον λόφο του Φιλοπάππου και μετά από αρκετό περπάτημα βρήκαμε τη σπηλιά όπου ζει ένας αθλητής. Έτσι τον φωνάζουν οι φύλακες του λόφου. Τον κύριο Στέλιο τον ξέρουν όλοι: «Όλοι οι φύλακες τους γνωρίζουμε. Τρέχει στον Μαραθώνιο αλλά τώρα έχει φύγει έχει πάει στον χωριό του. Μόλις τελειώσει το καλοκαίρι θα ξαναγυρίσει» λέει ένας από τους φύλακες. Έξω από τη σπηλιά έχει ένα ξύλινο παγκάκι με τραπέζι και δίπλα έχει μια βρύση. Όλα τα πράγματα του είναι τακτοποιημένα, και υπάρχουν τρεις γλάστρες με βασιλικό. Τα δυο σκυλιά-φύλακες δεν ξεμυτίζουν, μένουν εκεί και φυλάνε.

Τον Ιανουάριο του 1994 ο Ματθαίος Μονσελάς πυροβόλησε ύστερα από δική της παρότρυνση την οδοντίατρο Γιόλα Βαγενά. Ο Μονσελάς αποφυλακίστηκε το 2011 και από τότε ζει στο δρόμο. Βρήκαμε το αυτοσχέδιο σπίτι του Ματθαίου Μονσελά. Γύρω γύρω από την σκηνή καραδοκούν τέσσερα σκυλιά. Δεν μπορείς να πλησιάσεις, οι πιστοί φρουροί δεν απομακρύνονται μονάχα για να πιούν νερό και ξαναγυρίζουν έξω από την σκηνή. Τρεις καρέκλες, ένα παλιό τραπέζι και διάφορα αντικείμενα πεταμένα σε ένα πλάτωμα αποτελούν το πρωτόγονο νοικοκυριό του. Ξυπνάει νωρίς το πρωί και λείπει από τη σκηνή του μέχρι το ξημέρωμα. Πολλές φορές δεν επιστρέφει. Όπως μας είπαν οι φύλακες της περιοχής ζει σαν αγρίμι. Δεν πολυμιλάει ενώ κάθε φορά που αναφέρεται στο έγκλημα που διέπραξε λέει πως δεν θυμάται να σκότωσε τη άτυχη οδοντίατρο.

Την περίπτωση του Μονσελά γνωρίζει και η Άντα Αλαμάνου, υπεύθυνη της ΜΚΟ «ΚΛΙΜΑΚΑ», που βοηθάει τους άστεγους στην Ελλάδα. «Ερχόταν και βοηθούσε στα συσσίτια αλλά τον έχουμε χάσει. Τον έχω δει μια δυο φορές στου Φιλοπάππου. Όσο τον ξέρω μπορώ να πω πως είναι ήρεμος άνθρωπος και ταυτόχρονα δυναμική προσωπικότητα» λέει στα «Π» η κυρία Αλαμάνου η οποία κρούοντας των κώδωνα του κινδύνου τονίζει πως θα πρέπει να βρίσκουν εργασία όλοι αυτοί οι αναξιοπαθούντες συνάνθρωποί μας:
«Άστεγος δεν είναι μόνο αυτός που ζει στο δρόμο αλλά και αυτός που μπορεί να ζει σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα…» εξηγεί η κυρία Αλαμάνου και συνεχίζει:

«Αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό πρόβλημα όσων ζουν στο δρόμο είναι πως δεν μπορούν να βρούν νερό καθώς πολλοί δήμοι κλείνουν τις βάνες στις πλατείες προκειμένου να αποτρέψουν τους άστεγους να μένουν εκεί».





Πηγή: fpress.gr