Μέσα από γκρεμούς, φαράγγια και σπασμένες γέφυρες.



Στην Ελλάδα και στις περισσότερες δυτικές χώρες θεωρούμε την εκπαίδευση κάτι αυτονόητο και το πρωινό ξύπνημα για το σχολείο από ενοχλητικό έως βαρετό. Η αλήθεια είναι πως δεν εκτιμούμε όσο θα έπρεπε εκείνα που θεωρούμε δεδομένα. Σε κάποια μέρη της γης υπάρχουν παιδιά, τα οποία για να φτάσουν στο σχολείο τους ταξιδεύουν ώρες, ακόμα και μέρες, περνώντας μέσα από γκρεμούς, φαράγγια, ποτάμια, σπασμένες γέφυρες και αιωρούμενα σχοινιά.





Ίσως αυτό να είναι το πιο δύσβατο μονοπάτι για το σχολείο. Ένα μέτρο φάρδος στο φρύδι ενός βράχου με τον γκρεμό να χάσκει από κάτω. Κι όμως βρίσκονται παιδιά που το παίρνουν καθημερινά, στο Γκουλού της Κίνας. Πήγαινε-έλα κοντά πέντε ώρες.



Ζανγ Γιανουάν. Κίνα: Προς το σχολείο πάντα. Δρόμος γεμάτος περιπέτεια



Στους πάγους των Ιμαλαΐων



Ινδονησία, Λεμπάκ: Η κρεμαστή (και χαλασμένη) γέφυρα οδηγεί στο σχολείο όταν το ποτάμι δεν είναι πολύ φουσκωμένο




Τύφλα να ‘χει ο Χάρι Πότερ. Υπάρχει πολύ πιο ενδιαφέρον τρόπος να φτάσεις στο σχολείο. Πετώντας πάνω από τον ποταμό Ρίο Νέγκρο, της Κολομβίας



Ριάου, Ινδονησία: Όχι δεν είναι πίνακας. Τα παιδιά πηγαίνουν καθημερινά σχολείο με το κανό




Στην Ινδία οι γέφυρες φτιαγμένες από ρίζες των αιωνόβιων δέντρων είναι κάτι το συνηθισμένο. Κάποιες από αυτές οδηγούν στο σχολείο




Ινδονησία. Κατεβαίνοντας το ποτάμι σε αυτοσχέδια σχεδία



Φαντάζει αδιανόητο, αλλά είναι πραγματικότητα. Για το σχολείο, από τα βουνά του Πιλί, Κίνα






Ριζάν, Φιλιππίνες... Κάποιοι θα έλεγαν ότι το σχολείο είναι παιχνίδι. Καλά, ας μην υπερβάλλουμε κιόλας.




Πηγή: athensvoice.gr