Όταν οφείλει κανείς 500 ευρώ με επιτόκιο 2% και 100 ευρώ με επιτόκιο 10%, σε ποιά από τις δύο περιπτώσεις θα πληρώσει περισσότερα για τόκους;



Είναι σαφές ότι μεταξύ των 2 προτιμούμε να οφείλουμε 100 ευρώ με 2%. Εδώ όμως οδεύουμε προς το άλλο άκρο, να οφείλουμε 500 ευρώ με ετήσιο επιτόκιο 10%. Το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο να εγκαταλείψει κανείς το 2% και που να πάει. Ξέρει κάποιος κάποιον καλύτερο δρόμο και δεν μας τον λέει;


Όταν είχε γίνει το πρώτο μνημόνιο η στήλη είχε υποστηρίξει ότι το μεγάλο μυστικό κρύβεται στο επιτόκιο. Το ίδιο θα πούμε και σήμερα. Το επιτόκιο του 2% είναι πραγματικά ένα σπουδαίο δώρο της Ευρώπης προς την Ελλάδα. Διότι τόσο είναι σήμερα το μέσο επιτόκιο που πληρώνουμε.

Για τα 321 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι το χρέος μας έχουμε ένα ετήσιο κόστος της τάξης του 2%. Ας πούμε, λοιπόν, ότι μας κουρεύουν τα 221 δισ. ευρώ και μας αφήνουν ένα χρέος της τάξης των 100 δισ. ευρώ. Αν τα επιτόκια τότε φτάσουν το 6 - 6,5%, δεν θα είναι το ίδιο πράγμα; Υπάρχει αμφιβολία ότι τα επιτόκια θα φτάσουν τότε εκεί; Δεν λέμε για πιο υψηλά επίπεδα για να μην μας κατηγορήσει κανείς ότι... κινδυνολογούμε.

Ας πούμε ακόμη ότι μας δίνουν ένα μηδενικό επιτόκιο για δέκα χρόνια. Αυτό δεν ισοδυναμεί με ένα δώρο της τάξης των περίπου 60 δισ. ευρώ; Αλλά ακόμη κι αν μας χαρίσουν όλο το χρέος, ποιός μας είπε ότι αυτό θα φέρει ανάπτυξη; Από την στιγμή που δεν θεραπεύουμε την ασθένεια που μας οδήγησε στην σημερινή δυσχερή θέση, θα έχουμε και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα.

Η συζήτηση στο εσωτερικό της χώρας έχει πάρει λάθος πορεία εδώ και πολύ καιρό! Ασφαλώς και χρειάζεται να συζητήσει κανείς με την Ευρώπη για το θέμα του χρέους. Αλλά σε ποιά βάση; Δεν είμαστε παντογνώστες να έχουμε παντού και πάντα λύσεις για το οτιδήποτε. Αλλά μας φαίνεται αδιανόητο ότι άνθρωποι κατά τεκμήριο έξυπνοι, οι οποίοι και διεκδικούν την εξουσία στο όνομα του ελληνικού λαού, κάνουν τέτοιου είδους "λάθη". Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν ξέρουν να μετράνε. Και ότι δεν καταλαβαίνουν ότι μία στάση πληρωμών θα κάνει το 2% να μοιάζει με ένα όνειρο μακρινό και άπιαστο.

Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι αναφέρονται σε απόλυτους αριθμούς στο χρέος και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί και κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, όταν γνωρίζουν ότι αυτό είναι πάντα σε συνάρτηση με το ΑΕΠ. Περισσότερος πλούτος για την χώρα "ελαφραίνει" αυτόματα το χρέος και το αντίστροφο.

Δέκα δισεκατομμύρια χρέος, για παράδειγμα, είναι μη βιώσιμο με μηδέν ΑΕΠ ή με ένα δισεκατομμύριο και είναι απλά και μόνο ένα κλάσμα όταν το ΑΕΠ είναι μεγαλύτερο των δέκα δισεκατομμυρίων. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι το πως θα αυξήσουμε το ΑΕΠ. Δεν συζητούν όμως κάτι τέτοιο! Δεν συζητάνε μέσα στην κοινωνία για την ουσία. Δεν συζητάνε προτάσεις για να αυξηθούν οι επενδύσεις, να αυξηθεί ο πλούτος, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, να αυξηθεί το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων.

Έχουν παρασυρθεί από τα κύματα του λαϊκισμού και έχουν ζαλίσει τον κόσμο με λαθεμένες πληροφορίες. Έχουν περάσει την άποψη στην κοινωνία ότι οι δανειστές μας είναι τοκογλύφοι. Ότι μας οδήγησαν επίτηδες στην χρεοκοπία για να μας πάρουν την περιουσία μας για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι θλιβερό μόνο και μόνο το γεγονός ότι τέτοιες απόψεις έχουν ακροατήριο στο κοινό. Οι τοκογλύφοι, λοιπόν, μας δανείζουν σήμερα με 2%, όταν οι πιθανοί... σωτήρες μας θα μας δανείζουν με επιτόκια μεγαλύτερα του 6%. Έχουν λοιπόν ξεσηκώσει τον κόσμο για να σταματήσουμε να δανειζόμαστε με 2% και να δανειζόμαστε στο εξής με 6% ή 10%; Είναι με τα καλά τους;

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι διαρρέουν ότι υπάρχει και μυστική συμφωνία Τσίπρα με Μέρκελ. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η Μέρκελ θα δώσει μπόνους στην Ελλάδα αν εκλεγεί πρωθυπουργός ο Τσίπρας. Προφανώς επειδή οι άνθρωποι είναι μαζοχιστές και θέλουν να προκαλέσουν πλήθος κι άλλων ανάλογων με αυτών του κ. Τσίπρα αιτημάτων από την Ισπανία, την Ιταλία και την Γαλλία...

Οι Ευρωπαίοι δεν "καίγονται" για το ποιά κυβέρνηση θα αναλάβει στην Αθήνα. Αυτό που θα απαιτήσουν είναι να τιμήσει η χώρα τις υπογραφές της. Ότι η νέα κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει πρόσθετη βοήθεια, αυτό είναι θεμιτό και αναγκαίο. Αλλά...

Το είπαμε και χτες. Είναι εγκληματικό που τα μεγάλα κόμματα δεν συζητούν μεταξύ τους και δεν έχουν προχωρήσει σε ένα εθνικό σχέδιο για το χρέος. Η συζήτηση με την Ευρώπη έπρεπε να είχε ξεκινήσει. Χρειαζόμαστε την βοήθεια της Ευρώπης και η βοήθεια αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί με το ζόρι και με απειλές. Αλλά με σοβαρότητα και πρόγραμμα. Βλέπει κανείς να υπάρχει πρόγραμμα ή σοβαρότητα;




Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/