Άλλο ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας λόγω της οικονομικής κρίσης.



Κάτι που θεωρούσαμε αυτονόητο μέχρι και το 2009, πλέον θεωρείται «προνόμιο». Δηλαδή, το να λειτουργεί η θέρμανση στην πολυκατοικία. Τα απλήρωτα κοινόχρηστα οδηγούν τις γενικές συνελεύσεις των πολυκατοικιών στο να αποφασίζουν μη ενεργοποίηση του καυστήρα. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος θέλει να ζεσταθεί;

Επειδή ακριβώς το πρόβλημα είναι πρωτόγνωρο, δεν έχει προβλεφθεί και συνολική λύση. Η απάντηση «σκοντάφτει» πάντοτε στα καταστατικά των πολυκατοικιών τα οποία δεν μπορούν να τροποποιηθούν παρά μόνο αν συμφωνήσει το 100% των ιδιοκτητών κάτι απίθανο με δεδομένες τις σημερινές συνθήκες. Το υπουργείο Ανάπτυξης αναζητά λύση η οποία δεν αποκλείει την τροποποίηση του νόμου που διέπει τη λειτουργία των πολυκατοικιών. Όμως τα βήματα θα είναι αργά καθώς ο συγκεκριμένος νόμος δεν έχει αλλάξει εδώ και 85 χρόνια καθώς όλοι τον αντιμετωπίζουν ως τον «ασκό του Αιόλου».
Τι επιτρέπεται…
Με νόμο του 2003, επιτρέπεται σε έναν ιδιοκτήτη να εγκαταστήσει ατομικό καυστήρα φυσικού αερίου, στις περιοχές βέβαια όπου είναι διαθέσιμο το συγκεκριμένο καύσιμο. Για να προχωρήσει στις εργασίες ο ενδιαφερόμενος, πρέπει να πάρει έγκριση από το 51% των ιδιοκτητών της πολυκατοικίας καθώς σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύει να τον σύρουν στα δικαστήρια. Αν εξασφαλίσει το 51%, θεωρητικά αποκτά και το δικαίωμα να μην πληρώνει τα κοινόχρηστα για την θέρμανση. Στην πράξη βέβαια, θα πρέπει να ισχύσει αυτό που προβλέπει το καταστατικό της πολυκατοικίας για τις περιπτώσεις των κλειστών διαμερισμάτων, ή των διαμερισμάτων που αποφασίζουν να απομονώσουν τα σώματα του καλοριφέρ. Αν προβλέπει υποχρεωτική καταβολή του 30% της δαπάνης, αυτό θα πρέπει να γίνει.
Η εγκατάσταση ατομικού λέβητα φυσικού αερίου είναι πιο εύκολη στις πολυκατοικίες που έχουν χτιστεί μετά τη δεκαετία του ’90. Ο λέβητας μπαίνει σε ένα σημείο του διαμερίσματος, συνδέεται με τα καλοριφέρ του διαμερίσματος και λειτουργεί αυτόνομα. Στις παλαιότερες πολυκατοικίες, αυτό δεν είναι τόσο εύκολο καθώς λόγω του ότι υπάρχει κεντρικό σύστημα θέρμανσης χωρίς καμία αυτονομία, θα πρέπει να παρέμβει υδραυλικός ώστε να ενώσει τα καλοριφέρ του διαμερίσματος προκειμένου αυτά να λειτουργήσουν αυτόνομα. Το αποτέλεσμα; Η δαπάνη αυτονόμησης εκτοξεύεται και – ανάλογα με το διαμέρισμα- μπορεί να ξεπεράσει και τις 3000 ευρώ.
Αυτά ισχύουν για το φυσικό αέριο. Νομική πρόβλεψη για τη δυνατότητα αυτονόμησης με άλλες μορφές ενέργειας (π.χ με ρεύμα ή με αντλία θερμότητας) δεν υπάρχει. Τι γίνεται λοιπόν όταν κάποιος καταφεύγει στα air-conditionγια να ζεσταθεί; Βάσει καταστατικού, οφείλει να πληρώνει κανονικά τα κοινόχρηστα εκτός και αν έχει μπει στη διαδικασία να «κλείσει» τα σώματα του διαμερίσματός του. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πληρώνει το ποσοστό της δαπάνης που προβλέπει το καταστατικό. Μάλιστα, με βάση τον νόμο περί πολυκατοικιών, αν δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το τι πρέπει να πληρώνει ο ιδιοκτήτης σε περίπτωση που απομονώνει το διαμέρισμά του από το σύστημα της κεντρικής θέρμανσης, οφείλει να πληρώνει το σύνολο των κοινοχρήστων για τη θέρμανση.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Κανονικά, η συνέλευση της πολυκατοικίας δεν μπορεί να αποφασίσει το να μην λειτουργήσει η θέρμανση καθώς ακόμη και ένας να θελήσει, θα πρέπει να ανέψει ο καυστήρας. Βέβαια, το πρόβλημα κολλάει πάντοτε στα χρήματα. Ποιος θα πληρώσει για την αγορά του πετρελαίου; Γι' αυτό είναι πλέον πολύ συνηθισμένο, τέτοιες υποθέσεις να καταλήγουν στα δικαστήρια και συγκεκριμένα στα πρωτοδικεία...




Πηγή: fpress.gr