Ερευνητές του MIT απέδειξαν για πρώτη φορά παγκοσμίως ότι οι αναμνήσεις αποθηκεύονται σε συγκεκριμένα κύτταρα του εγκεφάλου. Ενεργοποιώντας συγκεκριμένους...



νευρώνες, οι ερευνητές μπορούσαν να αναγκάσουν το υποκείμενο να ανακαλέσει μια συγκεκριμένη ανάμνηση. Με την αφαίρεση των συγκεκριμένων νευρώνων, το υποκείμενο έχανε την αντίστοιχη ανάμνηση.

Για να γίνει εφικτή η παραπάνω διαδικασία, οι ερευνητές αξιοποίησαν τα ευρήματα της Οπτογενετικής, ενός κλάδου που περιλαμβάνει τη γενετική τροποποίηση των κυττάρων ώστε να είναι ευαίσθητα στο φως. Τα τροποποιημένα αυτά κύτταρα ενεργοποιούνται με τη χρήση lasers. Βέβαια, τα υποκείμενα της παραπάνω έρευνας ήταν ποντίκια και για να πραγματοποιηθεί η έρευνα, ήταν απαραίτητη η εκτροφή γενετικά τροποποιημένων ποντικιών με οπτογενετικούς νευρώνες. Είναι αναμενόμενο λοιπόν ότι θα περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα προτού πραγματοποιηθεί η εν λόγω έρευνα σε ανθρώπους με γενετικά τροποποιημένα εγκεφαλικά κύτταρα.

Κατά τη διαδικασία του πειράματος, οι ερευνητές δημιούργησαν μια ανάμνηση φόβου στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου των ποντικιών και στη συνέχεια, με τη χρήση laser, ενεργοποίησαν τους νευρώνες στους οποίους ήταν αποθηκευμένη η ανάμνηση αυτή. Ως αποτέλεσμα, τα ποντίκια υιοθέτησαν μια ακίνητη, αμυντική στάση, γεγονός που υποδεικνύει ότι είχαν ανακαλέσει την ανάμνηση φόβου.

Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της εν λόγω έρευνας είναι ότι οι αναμνήσεις είναι περισσότερο σωματικές παρά εννοιολογικές. Αυτό σημαίνει ότι συγκεκριμένες αναμνήσεις θα μπορούσαν να διαγραφούν. Επίσης υποδηλώνει ότι οι περισσότερες εκφυλιστικές ασθένειες και ψυχιατρικές διαταραχές προκαλούνται από κακή αλληλεπίδραση των νευρώνων. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Steve Ramirez, έναν από τους συγγραφείς, όσο περισσότερα γνωρίζουμε για τα κινούμενα μέρη που αποτελούν το εγκέφαλό μας, τόσο καλύτερα εξοπλισμένοι είμαστε να εντοπίσουμε τι συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος δυσλειτουργεί.



Η έρευνα αυτή σχετίζεται άμεσα με την ανακάλυψη από το MIT του γονιδίου Npas4, το οποίο ελέγχει τον σχηματισμό των αναμνήσεων. Χωρίς το συγκεκριμένο γονίδιο, το άτομο δεν μπορεί να θυμάται τίποτα, όπως αποδείχθηκε από την εκτροφή ποντικιών με έλλειψη του Npas4.

Το ερώτημα που εγείρεται στην παρούσα φάση είναι το πως κωδικοποιούνται στην πραγματικότητα οι αναμνήσεις, λόγου χάρη εάν θα ήταν δυνατός ο προγραμματισμός νέων αναμνήσεων και η τοποθέτησή τους στον εγκέφαλο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει ήδη ανακαλυφθεί ο τρόπος με τον οποίο το οπτικό νεύρο κωδικοποιεί τις εικόνες, η απάντηση μπορεί να είναι πολύ κοντά.

Πηγή: http://www.insomnia.gr/