Με το “λ” ζουμερό και τσαχπίνικο, ούτε καν 20 ετών, φοιτήτρια Φιλοσοφικής, με πόδια-χιλιόμετρο και φωνάρα. Ακούει Αρίθα Φράνκλιν, δηλώνει Ρουβίτσα και προτιμά τις μουσικές σκηνές από τα μπουζούκια



«Δεν έχω ελεύθερο χρόνο», λέει ενώ ακούγονται οι ανακοινώσεις στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η Κατερίνα Λιόλιου από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα βρίσκεται στα στούντιο του «The Voice», σε πρόβες, σε μαθήματα φωνητικής, σε αίθουσες αναμονής αεροδρομίων, σε τηλεοπτικά στούντιο να δίνει συνεντεύξεις, στο σπίτι της να παίζει με τον μπέμπη αδελφό της. Δεν είναι στα έδρανα της Φιλοσοφικής. «Δεν πρόλαβα να πιω φοιτητικούς καφέδες. Εχουν μπει όλα σε δεύτερη μοίρα με το τραγούδι», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η 19χρονη Κατερίνα μένει με τη μητέρα της στη Θεσσαλονίκη, έχει μια «μεγάλη αδελφή» (έτσι αποκαλεί την 25χρονη αδελφή της), ο πατέρας της διατηρεί φροντιστήριο γερμανικών, είναι παιδί χωρισμένων γονιών, αλλά δηλώνει χαρούμενη που οι γονείς της «είναι φίλοι, αληθινοί φίλοι: η μητέρα μου δουλεύει μαζί με τον μπαμπά μου - είναι η γραμματέας του φροντιστηρίου». Θα ήταν ένα συνηθισμένο κορίτσι της διπλανής πόρτας αν δεν είχε αυτή τη φωνή-χάρισμα. «Οταν ήμουν μικρή, πήγαινα δίπλα στον μπαμπά μου όποτε έπαιζε το μπουζούκι του ερασιτεχνικά και ψιθύριζα λόγια από τραγούδια. Μεγαλώνοντας ο ψίθυρος έγινε τραγούδι κανονικό. Με έστειλαν σε ωδείο, λοιπόν. Στα δέκα μου. Εμαθα να παίζω ακουστική κιθάρα και πιάνο». Ομολογεί ότι ήταν κάτι παραπάνω από καλή μαθήτρια. «Διάβαζα. Ο στόχος μου ήταν να περάσω στο πανεπιστήμιο. Οταν βάλω κάτι στο μυαλό μου αφοσιώνομαι μέχρι να το πετύχω. Μόνο σχολές στη Θεσσαλονίκη δήλωσα. Δεν ήθελα να φύγω. Φοβόμουν στα 18 να φύγω από την οικογένειά μου».




Πώς βρέθηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες μας; «Με φίλους μουσικούς φτιάξαμε ένα συγκρότημα στη Θεσσαλονίκη, το Chick ’n’ Blues. Τραγουδούσα μπλουζ. Ετα Τζέιμς, Αρίθα Φράνκλιν». Πατώντας το όνομα του συγκροτήματος στο Google βλέπεις την Κατερίνα στο «Ράδιο Αρβύλα» και εντυπωσιάζεσαι με τη σκηνική παρουσία της. «Το 2011 πήραμε μέρος και στο Schoolwave, το μουσικό φεστιβάλ για τις σχολικές μπάντες. Εχουμε εμφανιστεί σε πολλές μουσικές σκηνές της πόλης. Στη “Μαύρη Γάτα”, στο “Eightball”, την “Αποθήκη του Μύλου”. Μόλις πέρασαν τα παιδιά σε σχολές σε άλλες πόλεις σκορπίσαμε. Εμεινα μόνη».
Μια κοπέλα που παίζει εναλλακτική ροκ μουσική με αγγλόφωνο στίχο τι γυρεύει σε ένα παιχνίδι όπως το «The Voice»; Δεν φοβάται ότι θα της προτείνουν να ανοίγει προγράμματα στα μπουζούκια φορώντας τζιν κοντό σορτσάκι; «Εγώ θέλω να κάνω κάτι καινούριο και διαφορετικό. Ολες μπορούν να φορέσουν ένα τζιν σορτσάκι και να τραγουδήσουν σε πίστα. Υπάρχει κόσμος στην Ελλάδα που ακούει ροκ μουσική και με ξένο στίχο - την αγαπούν την ξενόγλωσση μουσική. Δεν ξέρω γιατί έγινε τόσος ντόρος μετά το πρώτο live του παιχνιδιού. Αναρωτιέμαι γιατί ασχολούνται όλοι. Ωστόσο σκέφτομαι ότι παρουσίασα, πάντα με τη βοήθεια της Δέσποινας, ένα καλοδουλεμένο σόου. Κάτι όμορφο στα αφτιά και στα μάτια. Περήφανη αισθάνομαι. Και για να σου απαντήσω ευθέως, προτιμώ τις μουσικές σκηνές από τα μπουζούκια».

Δεν την ενοχλεί που δεν της μένει χρόνος για τον εαυτό της; «Καθόλου. Χαίρομαι. Μου αρέσει που είναι απαιτητική η Δέσποινα. Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ για αγόρια και να διαβάσω για τη σχολή. Αλλά αυτή η ευκαιρία, να διδαχθώ δηλαδή από έμπειρους τραγουδιστές, να μάθω τη δουλειά, είναι μοναδική. Η ζωή μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Δεν θέλω να έχω ελεύθερο χρόνο. Θέλω να βελτιώνομαι, να γίνομαι καλύτερη σε κάθε live. Στεναχωριόμουν υπερβολικά στην αρχή όταν διάβαζα αρνητικά σχόλια στο Facebook και στο Twitter. Θέλω να τους πείσω όλους ότι αξίζω. Ναι, ντρέπομαι όταν εμφανίζομαι στη σκηνή του “The Voice”. Εχω υπερβολικό άγχος. Σκέφτομαι τι θα λένε οι φίλοι και η οικογένειά μου. Φυσικά χαίρονται. Αν και κάποιες φιλίες δοκιμάστηκαν. Αλλά στη χαρά θα φανεί ο φίλος σου», αναφέρει.

Δεν είναι σκληρό να ακούει ότι υπηρετεί ένα τηλεοπτικό προϊόν που τη χρησιμοποιεί για τηλεθέαση; «Είναι σκληρό, αλλά είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν όπου ακούγονται καλές φωνές. Δεν μπορεί να καταστρέψει καμία καριέρα, ούτε όμως να φτιάξει. Μια ώθηση θα μας δώσει. Μια προβολή που ίσως είναι προσωρινή. Ο καθένας ξεχωριστά θα διαχειριστεί έπειτα τον εαυτό του», απαντά δίχως δισταγμό.

Πώς είναι η σχέση της με τη Δέσποινα Βανδή; «Εχουμε καλή επικοινωνία. Βέβαια την ντρέπομαι ακόμα. Τη σέβομαι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δουλεύω με τη Βανδή, τη διάσημη τραγουδίστρια που έβλεπα από μακριά. Είναι πολύ τιμητικό τόσο έμπειροι καλλιτέχνες να ασχολούνται πραγματικά μαζί μας. Φυσικά έχει απαιτήσεις. Αυτό είναι το καλό με τη Δέσποινα».

Τι περιμένει να της φέρει η συμμετοχή στο «The Voice»; «Μια καλή πρόταση, μια συνεργασία που θα αξίζει. Ναι, θα ερχόμουν μόνιμα στην Αθήνα. Φίλους έκανα. Με τα παιδιά του παιχνιδιού δεν κρατήσαμε απλώς μια τυπική επαφή, γίναμε παρέα. Δεν ξέρω αν θα απαντούσα θετικά σε μια πρόταση να ανοίγω ένα πρόγραμμα στα μπουζούκια. Εξαρτάται από το σχήμα. Κυρίως θέλω να πω δικά μου τραγούδια, να δείξω τον δικό μου χαρακτήρα». Την αναγνωρίζουν στον δρόμο; «Ναι, αλλά είναι κάτι παροδικό εξαιτίας του παιχνιδιού.

Δεν παίρνουν αέρα τα μυαλά μου. Την πρώτη φορά που συνέβη ταράχτηκα. Ημασταν με τα παιδιά του “The Voice” στο Γκάζι. Κάναμε μια ομαδική φωτογράφηση κι έπειτα πηγαίναμε για καφέ όταν ξαφνικά ήρθε ένας κύριος, μου έπιασε το χέρι και άρχισε να με συγχαίρει. Περίεργο αίσθημα. Στη Θεσσαλονίκη δεν ξαφνιάζομαι τόσο. Εκεί πάνω είμαστε όλοι γνωστοί».

Αν ρωτήσεις την Κατερίνα για μουσικές επιρροές, θα σου πει πόσο της αρέσει ο Ελβις και ότι είναι ορκισμένη Ρουβίτσα. Τα καλοκαίρια θα τη βρεις πάνω στο ιστιοπλοϊκό του πατέρα της. Ξέρει όλους τους ναυτικούς κόμπους και ανεβοκατεβάζει τα πανιά με ευκολία. Θα σου δώσει tips για τις παραλίες κοντά στην Κυρα-Παναγιά, στην Αλόννησο. Οταν την καλείς στο τηλέφωνο ακούγεται το «Rock ’n’ Roll Queen» των Subways. Μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι για να κλέβουν την προσοχή χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η Κατερίνα Λιόλιου.







Πηγή: protothema.gr